Pacman! ;; Chris//Open

[Alinée]

[Jamie]

Özgü was er op de één of andere reden in geslaagt om in de bibliotheek te belanden, waar ze dus echt nóóit was. Ze leerde dan wel tijdens de lessen, maar als je vrij had moest je die tijd ook goed gebruiken! Vond zij tenminste. Nou bleek dus dat ze volgende week haar presentage had en het probleem was dat ze nog geen onderwerp had, dus de rest ook onmogelijk was om te maken. Met een grote zucht duwde ze de bandjes van haar zilveren tas weer op haar schouder en begon naar de rekken met boeken te lopen, opzoek naar een bepaald onderwerp, wat van pas zou kunnen komen bij een presentage van Geschiedenis.

Geschiedenis... Waarom moesten ze in helems naam iets leren wat toch al gebeurt was? Wat was daar het nut van... Het zou vast niet opnieuw gebeuren en als dat wel het geval was dan zou het niet echt hetzelfde zijn. Dus waarom moesten ze in godsnaam weten dat Willem de 1e op blablabla was gestorven en zijn zoon op een andere datum.. En dat die derde Willem al helemaal geen macht had gehad, wat kon dat háár schelen? Ze kende hem toch niet en had hem nooit gekend ook. Niet dat Özgü niet opgeled had toen de leraar hier over begon. In tegen deel, ze had geluisterd en alles in haar grote krullerige handschrift overgeschreven als aantekeningen. Later zou ze er wel over zeuren, maar iedereen zou toch gezien hebben dat ze blijkbaar geen moeite had met het maken. Schijt...

Özgü merkte dat ze alleen maar naar de boeken stond te kijken en eigenlijk niet echt las wat de onderwerpen waren, waardoor het ook geen zin had. Dus pakte ze een willekeurig boek en keek erin. Het had niet echt met geschiedenis te maken, zag ze opeens. Özgü legte het boek terug en liep naar een kast waar wél dingen over geschiedenis instonden en boog zich zuchtend om bij de onderste plank te beginnen, waarna ze omkeek. Was dat niet Chris ofzo...? Ze zag dat hij niet echt bezig was met leren maar een stom spelletje speelde. O grote god, had hij zelf geen computer ofzo?

(Je moet maar kijken of je er iets mee kan.. )

[krista]

[/b] mompelde ze richting Chris terwijl ze aan de knoopjes van haar blouse friemelde.
[/ul]

[Alinée]

[/i] op het scherm verscheen. Hij haalde even een diepe teug adem, leunde achterover in de stoel en vouwde zijn handen achter zijn hoofd. Hij draaide zijn hoofd een kwartslag toen hij Sophie iets hoorde zeggen. 'Pacman,' antwoordde hij kortweg, met een brede grijns op zijn gezicht. 'Althans, dat dééd ik. Totdat het 'game over' was.' Hij glimlachte even naar Sophie en ging weer rechtop zitten, terwijl hij om zich heen keek. Er waren niet alleen weinig leraren, leerlingen waren er ook niet bepaald in overvloed. Afgezien van hem en Sophie zaten er nog een aantal drukke eersteklassertjes en een eindje verderop, bij de boeken, zag hij Özgü staan.
Chris richtte zijn aandacht weer op het computerscherm en klikte op de optie restart. Hij ramde op het toetsenbord om het gele figuurtje in veiligheid te brengen.

[sorry, korte post... ben ook al inspiloos de laatste tijd XD]
[/ul]

[Jamie]

Özgü duwde zuchtend een derde boek terug en besloot het anders aan te pakken. Dit was allemaal een beetje saai. Geeuwend keek ze de bibliotheek rond en zag dat het leeg was om drie mensen na dan. Een eersteklasser stond er en twee andere mensen die wat ouder leken zaten op de computets en dat was ook was Özgü van plan was om te doen. Misschien kon ze daar iets meer informatie zoeken. Dus begaf Özgü zich in een langzaam tempo naar de computers, waar ze op een stoel neerplofte. Ze had eigenlijk helemaal geen zin om dit te doen en wou veel liever iets ándes doen, maar ze moest echt een onderwerp hebben zodat ze aan haar presentage kon beginnen. Anders zou dat dus nooit optijd afzijn en dan zou ze een onvoldoende halen. Dus, ookal had ze er echt geen zin in, verschoof Özgü de muis, zodat er een beeldscherm te voorschijn kwam en tikte in de adressenbalk: Google in. Toen dat adres ook verscheen wist ze weer niet wat te doen. Opzich had ze wel een idee waar ze kon zoeken, maar ze had het gewoon geen zin in. En dan kon ze beter maar gewoon doen alsof ze niet wist wat ze verder moest doen en traag en verveeld naar het beedscherm staren.