Post by Alinée on Aug 23, 2008 17:14:11 GMT 1
PERSONAGE
persoonlijk
Volledige naam: Jonathan (John) Pepper
Roepnaam John of Jonathan - zelf prefereert hij de eerste.
Geslacht: V[ ] M[X]
Leeftijd: 28
Geboortedatum: 12-06-1980
Geldstatus: Arm[ ] Middel[X] Rijk[ ]
Geeft les in: lichamelijke opvoeding (du-uh xD)
Werkt hier: twee jaren
Spreekt talen: Nederlands en enigszins Engels
binnen/buiten
Houdt van:
Heeft hekel aan:
Angsten:
Aangezien John een enorme trots heeft, is hij ook erg bang dat deze gekrenkt wordt. Hij is dus eigenlijk bang voor gezichtsverlies, vooral in het bijzijn van leerlingen.
Geheimen:
Stiekem heeft Jonathan een oogje op zijn collega, de wiskundelerares Tara van Leeuwen. Ze flirten wel een beetje, maar dat zegt niet zoveel (Tara flirt met iedereen). Beiden hebben ze nog niet gedurfd het aan een ander of aan elkaar toe te geven.
Dromen:
John zal het misschien niet toegeven, maar eigenlijk wil hij heel graag later een gezinnetje stichten met de vrouw van zijn leven. Het lijkt hem geweldig om vader te zijn en dit is dan ook zijn grote droom - maar, hij wil eerst nog wel een paar jaartjes wachten.
Hobby's:
De hobby van John is - hoe verrassend - sporten. Ook heeft hij een blauwe maandag op boksen gezeten - waar hij een knik in zijn neus aan te danken heeft - en dit doet hij nog altijd graag. Verder houdt hij niet echt van balsporten, al doet hij natuurlijk dit ook graag. Gewichtheffen vindt hij ook altijd leuk (vooral omdat hij er zo goed in is).
Gewoontes:
Wanneer John écht getrest is, móet hij altijd zijn kat aaien. Dit is vrijwel de enige manier waarop hij echt tot rust kan komen.
Oriëntatie: Hetero
Echtelijke status: Alleenstaand
Karakter:
Hoe kan het ook anders als gymleraar: John is erg sportief. Het liefst zou hij de hele dag door op het sportveld staan - zijn gymkleding trekt hij zelfs nooit uit (althans, hij heeft altijd gymkleding aan). Hij kan het ook niet echt begrijpen wanneer iemand een hekel heeft aan gym. Maar ook de andere betekenis van sportief heeft betrekking op Jonathan; al wordt zijn trots wel gekrenkt wanneer hij een wedstrijdje van iemand verliest, hij zal nooit onredelijk gaan doen. Ook in andere situaties dan met gym is hij sportief.
DOM
Het is nu eenmaal waar; Jonathan is een beste vent, maar hij is niet echt slim. Hij geeft dan wel les op het VWO, maar zelf zou hij deze opleiding nooit aankunnen. Hij heeft dan ook een veel lagere opleiding gehad en na zijn jaartjes in het leger de gymlerarenopleiding (is dat een woord? 0.O). Vaak snapt hij het ook niet wanneer andere leraren met elkaar praten in de lerarenkamer, maar dit probeert hij natuurlijk zo goed mogelijk te verbergen.
ONAFHANKELIJK
Als er een ding zeker is, dan is het wel dat Jonathan onafhankelijk is. Hij heeft niemand nodig en kan zich prima redden. Met zo'n spiermassa kun je natuurlijk alle ongure types ook wel uit je buurt houden - sterker nog, ze proberen het niet eens. Maar ook op emotioneel vlak heeft John eigenlijk niemand nodig. Hij vindt het wel leuk om een vriendinnetje te hebben, maar vindt het ook geen probleem om vrijgezel te zijn.
ONGEDULDIG
John is ongelooflijk ongeduldig. Wanneer je een afspraak met hem hebt, kun je maar beter op tijd zijn, anders is hij steeds chagrijnig. Of hij is er gewoon niet meer. En een boze Jonathan wil je niet meemaken, want dan is hij echt niet te genieten.
KOPPIG
Als er een ding dat John niet snel zal doen, is het wel toegeven aan iemand anders. Ook al klopt het van geen kanten, John blijft altijd tot het bittere einde bij zijn eigen mening. Hij kan niet goed tegen kritiek of 'zogenaamde goedbedoelde' adviezen van anderen - sterker nog, dan gaat hij eerder het tegenovergestelde doen.
TROTS
Als je zo'n enorme spierbundel hebt, heb je natuurlijk ook een enorme trots. John dus ook. Hij kan er absoluut niet tegen om af te gaan in het bijzijn van anderen, vooral niet bij leerlingen. Gezichtsverlies vindt hij vreselijk, want iedereen moet natuurlijk wel altijd tegen hem op kijken. John is ongelooflijk trots en gedraagt zich meestal ook zo. Om zich een beetje te handhaven op een school met allemaal mensen die slimmer zijn dan hij, moet hij zich ook wel een beetje zo voordoen.
BETROUWBAAR
Je kunt veel van Jonathan zeggen, maar - ondanks zijn uiterlijk, waar de meesten op afgaan - is hij zo trouw al een hond. Geheimen zijn bij hem meer dan veilig en hij heeft er een hekel aan om vrienden of geliefden in de steek te laten - vreemdgaan zal hij dan ook nooit doen. Ook houdt Jonathan zich altijd aan zijn afspraken, of althans, dat probeert hij.
BESCHERMEND
Wanneer je eenmaal zo iemand als John als bodyguard hebt, dan hoef je je geen zorgen meer te maken. Gelukkig voor zijn dierbaren is hij ook erg beschermend van aard. Hij heeft liever dat hemzelf iets overkomt dan een vriend van hem. [/ul]
Uiterlijk:
Wanneer je John voor het eerst ziet, zul je niet meteen denken dat hij een trouwe, beschermende vriend kan zijn. Integendeel. Eigenlijk ziet Jonathan er simpelweg uit als een crimineel, met zijn kale hoofd en zijn spieren.
Het lichaam van Jonathan is flink afgetraind, waaraan hij zijn spieren en gestroomlijnde lichaam te danken heeft. Daar komt nog bij dat hij een flinke lengte heeft, die zelfs tegen de twee meter loopt. Met deze verschijning jaagt hij mensen vaak genoeg de stuipen op het lijf.
John is kaal. Dat valt meteen op aan zijn hoofd. Verder heeft hij kleine, donkere ogen, een aan het einde brede neus en een brede mond met vrij gevulde lippen. Zijn wenkbrauwen zijn de enige beharing - afgezien van de stoppels - op zijn gezicht en vormen een dunne lijn boven zijn ogen. Vaak kijkt John met een ''het zal wel/je kan met wat''-blik in zijn ogen, al is dit niet opzettelijk - dat is eigenlijk zijn normale blik.
Qua kleding draagt John óf altijd sportkleding óf mouwloze, strakke shirtjes. Een spijkerbroek eronder en hij vindt het allang best. De enige accessoires waar Jonathan aan doet, zijn een zonnebril en een kettinkje waar hij absoluut niet zonder kan; het metalen naamplaatje uit het leger. Dit is het enige dat hij altijd draagt, hij heeft het zelfs in geen jaren afgedaan. Jonathan draagt verder nooit enige vorm van sieraden - hij heeft zelfs een gloeiende hekel aan ringen, alleen al een reden voor hem om nooit te trouwen.
Om zijn criminele uiterlijk nog eens te versterken, heeft Jonathan ook een aardige verzameling littekens op verscheidene plaatsen; de een een aandenken aan zijn tijd in het leger, de ander een souvenirtje van de dokter die een hechting boven zijn rechterooglid moest aanbrengen.
PB: Vin Diesel
achtergrond
Ouders:
Helena Babet Pepper-van Dijk
Helena is Jonathans moeder. Zij hebben een redelijk oppervlakkige relatie, aangezien ze gewoonweg heel erg weinig gemeen hebben. Bovendien begrijpen ze elkaar niet. Jonathan heeft zijn moeder ook al in geen jaren gezien. En eerlijk gezegd heeft hij hier ook niets een behoefte aan. Helena is altijd al erg perfectionistisch geweest en dit irriteert Jonathan mateloos.
Harry Pepper
John's vader. Harry lijkt in veel opzichten op zijn oudste zoon en ze kunnen het dan ook goed vinden - althans, beter dan dat Jonathan het met zijn moeder kan vinden. Niet alleen qua uiterlijk lijken ze enigszins op elkaar, ook qua innerlijk. Met zijn vader heeft John nog wel regelmatig contact.
Broers/zussen:
Edwin Pepper
Jonathan's zeer gewaardeerde jongere broertje. Edwin en John verschillen zoveel van elkaar als broers maar van elkaar zouden kunnen verschillen. Edwin is een schriel ventje met een enorm verstand. De twee jongens verschillen twee jaar, maar door de leeftijd konden ze niet nog verder uit elkaar staan dan nu. John heeft zijn broertje altijd een vervelend mietje gevonden en Edwin vindt John een domme bullebak. Nee, tussen deze twee broers is het nooit goed geweest en dat zal het ook nooit worden.
Huisdieren:
John heeft een kat, die hij Mister T genoemd heeft.
*klik*
Verleden:
EERSTE LEVENSJAREN
Op een regenachtige zomerdag werd Jonathan Pepper geboren, als eerste zoon van het trotse echtpaar Harry en Helena Pepper. Zijn ouders waren amper twee maanden getrouwd maar desondanks werd John in een heel georganiseerd gezin verwelkomd. Helena, perfectionistisch als ze was, had de touwtjes volledig in handen en was ook al een perfecte moeder - net zo perfect als ze was in haar baan en het huishouden en vrijwel alles wat ze deed. Harry, de lieve krachtpatser, was vastbesloten om van zijn zoon zijn evenbeeld te maken. Het jonge gezin had grootse plannen.
Al vroeg bleek dat Jonathan een sterke baby was. Hij huilde zelden, was erg groot voor zijn leeftijd en kon een flinke kracht uitoefenen als hij met zijn kleine vuistjes aan zijn moeders haren trok. Compleet vaders beeld van een perfecte zoon, dus.
Zo ging het dagelijkse leven z'n gangetje in dit perfecte gezin. De kleine Johnny werd zes maanden oud, een jaar oud, en anderhalf jaar oud - niet alleen zijn leeftijd, maar ook zijn massa nam sneller toe dan het zijn ouders lief was. Tegen de tijd dat John anderhalf jaar oud was, was Helena in verwachting van hun tweede kindje, het broertje of zusje voor Jonathan.
Het werd een broertje, tot Helena's verdriet, die als perfecte vrouw graag een perfecte dochter had gehad om al haar perfecte kennis van haar perfecte leventje op over te brengen. Het jongetje werd genoemd Edwin Pepper en al bij zijn geboorte werd duidelijk dat hij in vele opzichten van zijn grote broer verschilde. Het baby'tje schreeuwde alsof zijn leven ervan afhing en hield zijn ouders dag en nacht wakker. Bovendien was het een kwakkelig en schriel kindje dat voortdurend van alles onder de leden had. Een smet op het perfecte imago van dit gezinnetje. Toch was de liefde van zijn ouders er niet minder om, sterker nog, ze besteedden juist veel aandacht aan hem omdat hij zo zwak was. Dit betekende echter niet dat ze John verwaarloosden. Ze waren immers een perfect gezin.
BASISSCHOOLTIJD
Nog een aantal jaren verstreken en de kleine Johnny was geen kleine Johnny meer. Al op vierjarige leeftijd was hij even groot als de meeste kinderen die twee keer zijn leeftijd waren. Nu hij deze leeftijd bereikt heeft moest hij er ook aan geloven: zijn eerste schooldag. Hij ging naar een basisschool vlak bij zijn ouderlijk huis en torende boven al zijn klasgenootjes uit. Sommigen waren zelfs een beetje bang voor hem, al bleek later dat Jonathan eigenlijk best wel een aardig kind was.
De eerste jaartjes op de basisschool hoefde hij nog niet veel meer te doen dan bouwwerken maken met houten blokjes en in de zandbak spelen. Dat kon hij wel aardig, maar zodra het leren aan bod kwam, werd het voor Jonathan een stuk minder leuk. Het bleek dat hij niet een erg hoog IQ had en zelfs veel moeite had met leren. Lezen kon hij pas een tijdje later dan de meeste kinderen en ook met leren schrijven had hij vrij veel moeite. Toch kon hij het niveau op de basisschool met wat extra hulp nog wel aardig bijbenen.
In deze basisschooljaren kwam langzaam maar zeker ook Jonathans passie voor sport naar voren; al was dit in het klaslokaal dan niet het geval, in de gymzaal blonk hij uit. Het liefst bewoog hij de hele dag en zijn vader moedigde dit natuurlijk aan. Hij gaf zijn grote trots op voor verscheidene sporten, waardoor John zo'n beetje alle sporten die je kunt bedenken wel beoefend heeft. Maar inmiddels naderde zijn basisschoolcarrière het einde. John had een matige kennis van taal en rekenen, waarmee hij het vmbo aardig zou kunnen doen. Dus schreef hij zich in voor de middelbare school in een stadje vlakbij het dorp waar ze woonden.
MIDDELBARE SCHOOL & PUBERTEIT
John kwam terecht in een nogal drukke klas, waar hij zich redelijk thuis voelde - al dachten de meeste mensen, op zijn uiterlijk en lengte afgaand, eerder dat hij in de derde klas zat dan dat hij een pieper was. Jonathan was niet bepaald de beste van zijn klas maar wist het toch te redden, al was het niet met cijfers om over naar huis te schrijven. Dit was misschien deels te wijten aan zijn gewoonte om tijdens schooltijd heel andere dingen te doen, of, anders onder woorden gebracht, te spijbelen.
Tijdens zijn schoolcarrière bouwde Jonathan een flinke reputatie op. Het was niet zelden dat hij bij een of andere ruzie betrokken was en het is zelfs wel eens voorgekomen dat hij in gevecht was op het schoolplein. Natuurlijk kwam bij dit soort gebeurtenissen meestal John als winnaar uit de bus, toch heeft hij tijdens zo'n vechtpartij een litteken opgelopen op zijn bovenarm, waar hij met een schaar aangevallen was door een valsspeler (autsj). Oftewel, het ging lichtelijk bergafwaarts met onze John maar gelukkig kregen zijn perfecte ouders dit op tijd door.
Ze overwogen eerst om Jonathan van school af te halen, maar lieten dit idee uiteindelijk toch maar varen, aangezien hij toch al in zijn laatste jaar bezig was. Een paar maanden later rondde John school af en was hij volgens zijn ouders verlost van deze drang om te vechten. Ze schreven het toe aan zijn puberteit, omdat hij er moeite mee zou hebben zich te ontwikkelen tot de persoon die hij uiteindelijk geworden is.
John vond het allemaal wel best en bemoeide zich er niet teveel mee. Hij was zelfs zo verstandig om zijn moeder nog niet in te lichten over zijn plannen het leger in te gaan, zodra hij meerderjarig was. Dan moest hij echter nog anderhalf jaar wachten. Die tijd besteedde hij nuttig door een baantje aan te nemen bij een café en zo een aardige zakcent bij te verdienen.
IN HET LEGER
Groot feest was het in huize Pepper, toen oudste zoon Jonathan eindelijk zijn achttiende verjaardag mocht vieren. Harry was trots als een aap, Helena vond dat hij er perfect uit zag voor een gloednieuwe volwassene en Edwin was vol bewondering in zijn zestienjarige oogjes. Het enige waar John aan kon denken, was dat hij binnenkort zijn ouderlijk huis kon verlaten en niet meer opgescheept zat met die regelzieke moeder en dat mieterige broertje. Zijn vader zou hij missen, dat wel, maar dat kon hij ook wel aan.
Dus schreef John zich in voor het leger. Hij was van plan in ieder geval een tweejarige opleiding te volgen. In het begin was het afzien, met die strenge generaals, maar John kon het beter aan dan de meeste van zijn maten. In de jaren tussen dat hij veertien en achttien was had hij flink gedaan aan boksen en gewichtheffen, waardoor hij niet alleen aardig wat spieren had gekweekt, maar ook een flinke conditie had opgebouwd. De ellenlange enden die ze moesten hardlopen en de zware trainingen doorstond hij allemaal met niet al te veel moeite. Zelfs op de schietbaan bleek hij aardig bekwaam. Hij zou misschien niet een scherpschutter kunnen zijn, maar in richten was hij toch redelijk goed.
Zo waren er al gauw twee jaren voorbij en eigenlijk had John het best naar zijn zin, bij al die andere soldaten. Schunnige grappen maken, veel drinken, kaarten - John vond het allemaal even leuk. Daarom besloot hij nog maar een tijdje te blijven. Toch begon een gevoel aan hem te knagen. Steeds vaker vroeg hij zichzelf af hoe het zou zijn wanneer er echt oorlog zou uitbreken en bovendien wist hij niet zeker of dit wel de manier was waarop hij de rest van zijn leven wilde slijten. De intelligentie had hij niet om hogerop te komen in het leger, dus hij zou altijd bij de grondtroepen blijven. Langzaam maar zeker kwam hij tot het besluit dat hij er wel eens mee wilde stoppen. Hij was tweeëntwintig toen hij uit actieve dienst ging en had hiermee vier jaar in het leger gezeten.
BAAN ALS LERAAR
[/b]Al snel verveelde hij zich, thuis achter de geraniums zittend, en hij stortte zich weer op zijn grote hobby: sporten. Een tijd liep hij met de ziel onder de arm en vroeg zich af wat hij nu met zijn leven moest doen, totdat hij plotseling een geweldige ingeving had; zijn droombaan was natuurlijk sportleraar!
Dus zo kwam het dat Jonathan begon aan zijn opleiding tot gymleraar. Het was voor hem natuurlijk 'n makkie en hij rondde het dan ook vrij vlot af. Het duurde echter even voordat hij een baan vond. Uiteindelijk kwam hij terecht op zijn vroegere middelbare school. Hier heeft hij maar heel kort lesgegeven, want eigenlijk vond hij het helemaal niet leuk om daar weer terug te zijn. Bovendien namen de andere leraren hem niet voor vol aan omdat ze hem ook nog hadden lesgegeven.
Daarom ging Jonathan op zoek naar een andere school waar ze nog een sportleraar nodig hadden. Uiteindelijk kwam hij terecht bij Bewh College. Hier werkt hij dus nog steeds en met veel plezier. Vooral nu er een nieuwe wiskundelerares bij gekomen is, wie weet wat er gaat gebeuren...
Extra's: //
[/font][/size]